"Dewi gaat voor een elitefunctie in de horeca"
Dewi Bunte (18) smikkelt regelmatig van de heerlijkste sterrengerechten. Ze weet dan ook precies of een coquille op smaak is of niet. Geleerd op school, aldus de tweedejaars International Hotel Management
Er is niets leukers dan werken in de horeca
“Van mijn 15e tot mijn 17e werkte ik bij tapasrestaurant La Cubanita in Spijkenisse. Eerst in de keuken, maar vrij snel daarna in de bediening. Ik vond het geweldig. Hoe drukker het werd, des te meer ik mijn best deed alle bestellingen zo snel mogelijk uit te serveren.
Zesde zintuig
Waarom ik na de mavo aanvankelijk dacht dat een opleiding in de evenementenorganisatie beter bij mij zou passen, begrijp ik nog steeds niet zo goed. Er is niets leukers dan werken in de horeca.Ik heb er een soort van zesde zintuig voor ontwikkeld. Ik weet precies of iemand zin heeft in een praatje, een grapje kan waarderen of liever stilletjes geserveerd wil worden.
Eigen restaurant
Maar goed dus dat ik uiteindelijk toch heb gekozen voor de opleiding Manager/Ondernemer horeca bij Zadkine en na een jaar – vanwege goede cijfers - ben overgestapt naar het tweetalige International Hotel Manager. Daar geven ze je de tools om gasten nóg beter te laten genieten van hun lunch, diner of overnachting. Onder andere in hun eigen brasserie of restaurant waar je tevens ervaring opdoet in koken, serveren en leidinggeven.
Proeven
Het meeste heb ik echter geleerd bij mijn eerste stageplek en huidige werkgever: The Millèn, gevestigd in het Rotterdam Marriott Hotel. Een sterrenrestaurant dus heel iets anders dan een all you can eat als La Cubanita. Zo moet je het verhaal weten achter ieder ingrediënt op iemands bord. En om dat te kunnen weten, moet je ze eerst proeven. Dit doen wij samen met het team voor elk nieuw menu aan de gast gepresenteerd wordt.
Driesterren
Wat ik uiteindelijk zelf wil gaan doen? Bedrijfsleider worden van een wereldberoemd driesterrensterrenrestaurant staat toch wel bovenaan mijn lijstje. Of dat ook gaat lukken? Mijn tweede stage loop ik straks bij Jonnie en Thérèse de Boer van De Librije. Veel hoger dan dat kun je niet gaan in Nederland. Dus móchten zij mij daarna een baan aanbieden, grijp ik die kans met beide handen aan.”